خاطرات سفر به عتبات عالیات -بخش دوم نجف

بنام خدا

خاطراتی مختصر از سفر زیارتی به عتبات عالیات در کشور عراق - نجف اشرف

ادامه پست قبلی (29 اردیبهشت پرواز به نجف)

بعد از نشستن هواپیما در فرودگاه نجف و پیاده شدن  و گرفتن وسائل و جامه دان ها ، به سمت درب خروجی که گیت بازرسی گذرنامه جهت کنترل و زدن مهر ورود به کشور عراق هم در آن مسیر بود حرکت کردیم در این قسمت با وجود حضور چندین نفرمامور عراقی  برای کنترل گذرنامه ها ، بدلیل ازدحام جمعیت مدت زیادی معطل شدیم البته خرابی سیستم خای کامپیوتری مامورین که مشخصات زائران را در آنها ثبت میکردند و بی تفاوتی آنها به جمعیت ایستاده در صف های طولانی هم مزید بر علت و توقف بیش از حد شده بود.

اولین مطلبی که توجه مرا در همین لحظات اولیه ورود به کشور عراق در فرودگاه نجف به خود جلب کرد ، مشغولیت بیش از حد مامورین و افراد کنترل کننده با تلفن همراه و بازی با آنها بود زیرا در همان زمانی که گذرنامه های ما را کنترل میکردند مشخص بود که برای همدیگر پیامک یا عکس میفرستند و با اشاره به همدیگر میخندیدند و این مورد هم از مواردی بود که باعث شده بود تقریبا دقتی بر روی زائران بعمل نیاید ولی باعث معطلی بیش از حد آنها شده بود.جالب بود که در فرودگاه سیتم وای فای پرسرعت بدون رمز ورود برای همه وجود داشت و این مزیت برای استفاده از شبکه های اجتماعی و مطلع کردن خانواده ها از صحت و سلامتی زائران بسیار خوب و ذیقیمت بود . در حالیکه در فرودگاه ههای کشور ما برای ورود به سیستم وای فای عمومی (اینترنت پرسرعت رایگان) کلی مشخصات از شما میخواهد و البته بنده حدود دو ساعت در فرودگاه یزد نتوانستم چند دقیقه درست از این امکانات استفاده کنم.بگذریم و از موضوع اصلی فاصله نگیریم....

بعد از حدود یکساعت معطلی از فردگاه خارج شدیم و با اتوبوسهائیکه در خارج از محوطه پارک بودند و منتظر زائران بودند به سمت هتل هائیکه از قبل خودشان(مسئولین ایرانی مستقر در نجف) تعیین کرده بودند به سمت محا اسکان حرکت کردیم.در ورودی به شهر نجف از سمت فرودگاه به فاصله حدود هر سیصد متر ماشین های مخصوص نظامی که تیربار برروی آنها نصب بود و تعدادی نظامی آماده در اطراف آن بود به چشم میخورد و حکایت از جنگ و ناامنی در منطقه داشت.

با رسیدن به هتل بعد از حدود نیم ساعت حرکت با اتوبوس (البته در طول حرکت مدیر کاروان سفارشات لازم به زائران و نکات ضروری را توضیح داد)به هتل محل اقامت رسیدیم و متوجه شدیم که این هتل حدود 15 دقیقه بصورت پیاده تا حرم مطهر حضرت علی علیه السلام فاصله داشت و لذا رفتن به حرم برای سالخوردگان و مریض و معلول ها بصورت پیاده دشوار بود . البته با برنامه ریزی سازمان حج و زیارت مینی بوسهائی در کنار هتل و در مسیر گذاشته بودند که زائران را بصورت مجانی تا ورودی حرم میبردند ولی در نجف این برنامه ریزی خوب و درست انجام نمی شد و برنامه مشخصی نداشت. نام هتل محل اسکان ما در نجف هتل میقات بود. قرارشد بعد از کمی استراحت و آماده شدن زائران برای نماز مغرب و عشاء به حرم مشرف شویم .

اتاقها که مشخص شد بنده همراه دو نقر از زائران دیگر که آنها هم بصورت مجردی آمده بودند در یک اتاق مستقر شدیم و بعد از کمی استراحت و غسل زیارت و ساختن وضو برای رفتن به حرم آماده شدیم.با هماهنگی مدیر کاروان قرار شد مسیر را پیاده طی کنیم (البته آنهائی که میتوانستند پیاده راه بروند) تا ضمن آشنائی با مسیر نگاهی هم به اطراف بیندازیم.متاسفانه خیابانهای شهر نجف و خصوصا اطراف حرم بسیار کثیف و شبیه جاده های شوسه ایران بود و آسفالت آنها از کیفیت خوبی برخوردار نبود .قبل از ورود به محدوده حرم پست های بازرسی بدنی و کنترل گذاشته بودند که پس از عبور از این پست ها وارد حریم حرم شدیم.برای بنده که دومین بار بود به این سفر معنوی می آمدم تغییرات خیلی زیادی مشخص بود و برای آنهائی که برای اولین بار بود به زیارت مشرف شده بودند شرایط خاص و استثنائی بوجود آمده بود. بهرحال ما از درب معروف به باب القبله به سمت حرم وارد شدیم (عکس بالای صفحه اولین عکس گرفته شده در نجف با موبایل توسط بنده است).

ادامه مطلب در پست بعدی .......انشاالله